Ik voel alleen dat deze weg niet lekker loopt.

9.15.
De slaap uit mijn dromen, veeg ik over mijn gezicht. Weer een dag om hersenloos en onverwonderd door te komen. Mijn kleren schieten aan als lege hulzen die me meer mij zullen maken. Opsmuk voor de blinden. De eerste ribbels in de verse boter, een jampot die zucht bij zijn eerste hap verse lucht, ik kijk nergens meer van op. Pagina’s met wolken van grijze woorden, twee kinderogen en bloedende lijken in een afgelegen land staren mij en mijn kom cruesli na, een zak oud brood maakt tegenwoordig hetzelfde in me los. Ergens onderweg ben ik mezelf verloren. Ik zie de zon niet meer opkomen, de maan mijn bed niet meer kussen, ik zie alleen de tijd verschuiven. Twee wijzers en een kleine, die me de toekomst in tikken. Mijn hart klopt niet meer. Ik ben de weg kwijt. En natuurlijk, geluk maak je zelf. Maar ik ben de lijst met ingrediënten kwijt en voel alleen dat deze weg niet lekker loopt.